من و معشوق

راه دور و قسمت و اینها ، بهانه بود و بس

کفتری که جلد باشد راه پیدا می کند


قحطی گندم کجا و قحطی یک جو مرام

شهر کنعان را همین یک دانه رسوا می کند


رفتن یوسف ولی با مردم کنعان نکرد

آنچه که معشوقه دارد با دل ما می کند


صورتت شعر است و هر یک تار زلفت مصرعی

شعر را یک مصرع پیچیده زیبا می کند

ماشاا...دهدشتی