تنهایی
تنهایی تاجی است بر سر افراد تنها که فقط خودشان آن را نمی بینند...
در لحظه به لحظه ی زندگیم یه چی رو خوب حس کردم اونم تنهایی بوده...
دوران دانشگاه سخت ترین و تنهاترین روزای عمرم بود.همیشه میگفتم هیچ وقت دلم برای دانشگاه تنگ نخواهد شد.آبجیم میگفت بیخیال سخت نگیر یه روزی دلت برا همین روزا هم تنگ میشه...ملت همه میگن دوران دانشگاه دوران خوبی بود.تو هم لذت ببر از این دوران.
و من میگفتم تنهایی چه لذتی داره؟
ملت با چهار تا دوست و رفیقی میرفتن دو تا جا میگشتن لذت میبردن من با کی برم تو شهر غریب بگردم؟!
و حالا با اینکه تنهاتر از اون روزام ولی واقعا دلتنگ اون روزا نیستم.
اون روزا در جمع بودم و تنها بودم.کلی همکلاسی و هم اتاقی و آدم بودن و من تنها بودم...و همین سختش کرد اون روزا رو برام...
اما حالا هیچ کس نیست و تنهام.این تحملش خیلی آسون تره...
پ.ن:کاش یاد بگیریم چجوری جواب محبت ها و خوبی های دیگران رو بدیم...
